Alfons Kulakowski

W 1945 r. został przyjęty na II rok uczelni malarskiej w Ałma-Acie. Na III roku przerwał studia, by kontynuować je w Leningradzie. Po czterech latach wrócił jednak na uczelnię w Ałma-Acie, a na podstawie przedstawionych prac został przyjęty na V rok. W 1953 r. przeniósł się do Samary, trzy lata później został przyjęty do Związku Plastyków ZSRR. W 1992 r. wrócił do Ałma-Aty. W 1997 r. przyjechał do Polski jako repatriant i osiadł w Witoszowie pod Iławą. Malarstwo pomogło artyście odnaleźć rozrzuconych po świecie członków rodziny. W Moskwie spotkał po 27 latach rozłąki kuzynki: Wandę i Helenę, a w Samarze brata stryjecznego Edika, którego nie widział od 37 lat. Mieszkający na Florydzie jego brat Kazik dowiedział się z radia polonijnego o wystawie. Nie widzieli się od 70 lat.

W lutym 2009 r. spłonął dom Alfonsa Kułakowskiego wraz z ponad 6 tysiącami prac. Ocalały jedynie dzieła, które wystawiane były wówczas w Brukseli. Artysta nie zarzucił swojej działalności – pogodził się z wielką stratą, czerpie z niej swoistą inspirację do dalszych poszukiwań artystycznych. Twierdzi, iż nowe prace zmieniły się na bardziej filozoficzne.

23 stycznia 2016 r. w olsztyńskiej Filharmonii odbyła się premiera filmu „Bracia” – opowieści o historii życia Alfonsa i Mieczysława Kułakowskich. Dokument wyreżyserował Wojciech Staroń. 

źródło: http://leksykonkultury.ceik.eu/index.php/Alfons_Ku%C5%82akowski