Joanna to piękna i inteligentna kobieta. W kwietniu 2010 dowiedziała się, że umrze w ciągu najbliższych trzech miesięcy. Swojemu pięcioletniemu synkowi obiecała, że zrobi wszystko, żeby żyć jak najdłużej. Walczy.
Dla Jasia prowadzi blog, który zyskuje ogromną popularność. Pisze o codzienności – prosto i trafnie. Kocha życie. Kocha je pomimo choroby i pomimo wyroku. Potrafi się nim cieszyć. Dla wielu czytelników staje się ikoną uważnego, szczęśliwego życia. Jej cel jest zwyczajny – być co roku na Mazurach, a perspektywa czasowa najbliższa – zobaczyć, jak syn jeździ rowerem na dwóch kółkach. Film ukazuje fragmenty z życia Joanny, jej męża Piotra i Jasia. Rozgrywany w dyskretnych obserwacjach, nastrojowy, nieprzegadany. Prosty, zmysłowy, o przyglądaniu się chwili, o życiu, odchodzeniu i o miłości.
Film w reżyserii Anety Kopacz.