Operator to najbardziej rozsądna osoba na planie – skonstatował Arkadiusz Tomiak w trakcie jednego z kilku światłoczułych spotkań, jakie odbyły się przy okazji ostatniej trasy, w którą wyruszyliśmy z filmem „Obława”. To nie jedyna zaskakująca myśl, którą podzielił się z nami Arek.

Trudny film i nietypowy gość. Trudny, bo nieoczywisty i niejednoznaczny. Nietypowy, bo na ogół mamy okazję spotkać reżysera, aktorów. A tu się okazuje, że operator i reżyser są jak małżeństwo, a praca autora zdjęć zaczyna się na wiele dni przed planem filmowym i kończy na wiele dni po nim.

Pojechaliśmy na Śląsk, gdzie spotkaliśmy ciekawą publiczność – film oglądano w ciszy i skupieniu, by potem zadać nietuzinkowe pytania. „Obława” ma nielinearną narrację, poszatkowany montaż, przez co nie jest łatwa w odbiorze. Nasz gość podzielił się z publicznością tajnikami budowania filmu od momentu pisania scenariusza, przez scenopis, po montaż i koloryzację. Opowiedział też, na czym polega praca operatorska na planie, jak się buduje scenę i dlaczego warto czasem zrezygnować z niektórych zbliżeń. Dobrą scenę budują drobne rzeczy: gest aktora, drugi plan. A w ciekawie zbudowanym filmie znajdzie się miejsce na inscenizację międzykadrową. Tomiak ubolewał, że coraz częściej stosuje się najłatwiejszy sposób opowiadania historii za pomocą kontrplanu tak, jak to się dzieje w serialach, gdzie nie ma miejsca na poezję.

Dowiedzieliśmy się, jak przebiegała współpraca z reżyserem filmu – Marcinem Krzyształowiczem, który dał Arkowi dużo wolności na planie: Musiałem kilka rzeczy wywrócić do góry nogami. Marcin mi zaufał. Uważa siebie jednocześnie za artystę i rzemieślnika, a jest najbardziej rozsądną osobą na planie, gdyż wie, ile dziennie ujęć ma do wykonania i ile pozostało dni zdjęciowych.

Wbrew pozorom, takie spotkanie nie było ważne tylko dla widzów, ale i dla samego twórcy: mogę od was usłyszeć, czy nasza praca ma sens. Nas zaś pochwalił za pomysł: Od początku wiedziałem, że to fajna inicjatywa, ale z każdym spotkaniem doceniam ją coraz bardziej.