W jego filmach widać, że pociągają go bohaterowie-pionierzy mający za nic prawa fizyki oraz grawitację. Ludzie, którzy dążą do realizacji marzeń. Ludzie, którzy zanurzeni w powietrzu czują się wolni i spełnieni.

Ta przestrzeń jest bardzo odczuwalna w filmach Ustynowicza. Nie tylko niezwykłym „Chopin – The Space Concert” ale również „Dzienniku pilota Góry”. Krótkim filmie o niesamowitym polskim szybowniku, którego osiągnięcia były podziwiane na całym świecie. Przy tym bardzo skromnym człowieku, bo to co się liczy to nie odznaka ale możliwość latania. Ponieważ filmy te są pełne powietrza w cudowny sposób wypełnia je dźwięk. Nie przytłacza ale dodaje skrzydeł, pozwala nam się zanurzyć w przestrzeni, którą widzimy na ekranie. Reżyser łączy pięknie nie tylko astronautykę z filmem ale i, z jak się zdaje trzecią miłością, muzyką.