Autor kilku sztuk teatralnych i scenariuszy filmowych. Laureat stypendium scenariuszowego PISF. Od 2010 roku zrealizował kilkanaście etiud szkolnych i filmów krótkometrażowych, z których cztery („Ostatnia akcja”, „Obcy”, „Jedyne wyjście” i „Chwila”) były prezentowane na międzynarodowych festiwalach. Jest autorem kilkunastu scenariuszy, z których jeden („Zbliżenie”) został doceniony przez komisję PISF i objęty programem „Stypendium scenariuszowe” w 2015 roku. Jego scenariusz „60 kilo niczego” otrzymał wsparcie finansowe na realizację w ramach prestiżowego programu „30 Minut” Studia Munka dla młodych obiecujących reżyserów. Został wyróżniony na Koszalińskim Festiwalu Debiutów Filmowych „Młodzi i Film” nagrodą dziennikarzy (2017), a także  na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni nagrodą specjalną za zdjęcia (dla Bartosza Świniarskiego) w konkursie filmów krótkometrażowych. Domalewski jest ponadto autorem pięciu sztuk teatralnych. Sztuka „Pięć metrów kwadratowych” zdobyła Nagrodę Publiczności w finale VII edycji konkursu na polski dramat współczesny „Metafory  Rzeczywistości”. Sztuka „Cisza”, wyróżniona przez jury VIII edycji konkursu „Metafory Rzeczywistości”, została zrealizowana w ramach programu TEATROTEKA. W 2014 roku był asystentem reżysera na planie filmu fabularnego „Demon” w reżyserii Marcina Wrony, a także asystentem Szymona Kaczmarka podczas prób do spektaklu „Versus” w Teatrze im. Bogusławskiego w Kaliszu. Zdobył m.in. nagrodę im. Jana Świderskiego za rolę Syna w przedstawieniu „Pieszo” w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku w XVI Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej, a także nagrodę im. Jacka Woszczerowicza za rolę Teda Bundy’ego w przedstawieniu „Versus” według Rodrigo Garcii w reżyserii Szymona Kaczmarka z Teatru im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu na 54. Kaliskich Spotkaniach Teatralnych. W latach 2008–2013 występował w Teatrze Wybrzeże.

Leszek Dawid pochodzi z Kluczborka i można powiedzieć, że on sam jest ciągle w drodze. Najpierw studiował we Wrocławiu, jechał „za pracą” do Anglii, potem znalazł się w Łodzi, gdzie uczył się w szkole filmowej.
Zawsze wybiera na swoich bohaterów osoby, które stoją nieco z boku, outsiderów, indywidualistów, którzy szukają swojego miejsca na ziemi, własnego sposobu na życie. Zapewne dlatego, że i on takiego miejsca szuka: „Wychodzę z założenia, że każdy człowiek – nie wyłączając mnie samego – powinien się za takim miejscem rozglądać. Fascynuje mnie świadomość, że tego procesu nigdy nie uda się do końca zamknąć. Jeśli uznasz, że znalazłeś to, czego chciałeś, będzie to odczucie wyłącznie chwilowe. Prędzej czy później będziesz musiał postawić sobie nowe wyzwania i zacząć szukać od nowa.” Twierdzi, że reżyser na planie jest samotny i ostatecznie musi się zawsze zdać na własną intuicję, co jest rzeczywiście dużym wyzwaniem.

Sam wcześniej nie był wielkim fanem Paktofoniki, przez co film jest tym bardziej wiarygodny, bo tworzony z dystansem, nie na kolanach. Punktem zapalnym była audycja w radio, z której dowiedział się, że Maciej Pisuk, nie mogąc znaleźć reżysera ani producenta, wydał scenariusz do filmu w formie książkowej. Leszek od razu poszedł do księgarni i tak się zaczęło. Jednak droga od tego momentu, do ostatecznej realizacji była długa, kręta i niezwykle pasjonująca. Leszek Dawid chętnie Was w nią zabierze. Przekonajcie się sami, na ile w filmie dużo jest Magika, a na ile samego Leszka Dawida. Czekamy na was!

(tekst: Alicja Rosé)
(Korzystałam z wywiadu przeprowadzonego z Leszkiem Dawidem przez Piotra Czerkawskiego, Dwutygodnik.com nr 91/2012 oraz wywiadu dla portalu Culture.pl)